In onze blog ’emigreren kun je leren’ beschreven we waarom we naar Bonaire vertrokken zijn, wat daarbij kwam kijken en hoe we dat aangepakt hebben. In dit vervolg beschrijf ik hoe het is om weer terug te gaan op vakantie naar je thuisland. Wat heb ik ontzettend gemist? Heeft dit alles ook een prijs die het waard is? En waar en wat is nu eigenlijk echt thuis?
Op vakantie naar je thuisland
‘Gaat dat nooit vervelen? Wonen op een eiland?’ vraagt mijn buurman in het vliegtuig. ‘Ooit wel, maar nu nog niet’ zeg ik.
Toch heb ik ‘ons’ fijne eiland in de Caribbean verlaten voor een vakantie in Nederland. Meer informatie over het mooie Bonaire lees je op onze Bonaire pagina. Soms is het goed om het eiland even gedag te zeggen, zodat je alles weer in perspectief kunt zien. Ander uitzicht, ander inzicht. Weg uit de tropische bubbel is soms echt geen gek idee. Daarnaast mis ik mijn ouders ontzettend, mijn lieve zusje, rode wijn drinken bij Bleue Bar Bistro met vrienden, struinen door boekwinkels, boswandelingen maken, zitten met de krant en een lekkere kokoscappuccino bij Sowieso, het dragen van een jas, frisse lucht inademen, slapen onder een dekbed en de Albert Heijn. Van een eilandvriendin kreeg ik het advies om een bezoek aan Nederland te combineren met een stedentrip in Europa. Dat advies heb ik ter harte genomen. Zo heb ik mijn bezoek aan Nederland gecombineerd met een stedentrip naar mijn lievelingsstad in Europa: Nice in Frankrijk.
Waar is thuis?
Meteen na de landing op Nederlandse bodem kreeg ik al een appje van een vriendin: ‘Welkom thuis!’ Dat vond ik behoorlijk verwarrend? Wat is thuis? Waar is thuis? Ik heb helemaal geen idee. Het liefst noem ik de wereld mijn thuis. Wat ik wel weet is dat hoe langer je in het buitenland woont, Nederland steeds minder voelt als je thuisland. Iemand vroeg mij in het eerste weekend op Nederlandse bodem ook waarom ik geen normaal leven leidde. ‘Normaal’ antwoordde ik? ‘Gewoon zoals wij, je leven leiden, hier blijven. ‘Waarom blijven als ik weg wil?’ vroeg ik. De eerste dagen vond ik het lastig om op Nederlandse bodem te staan, in de oneerbiedige beschrijving zou het een mindfuck heten. Het lastige is dat jij veranderd bent en dat je wilt dat anderen meeschuiven, inzien wat jij ziet. Wie ben je geworden als je al ruim twee jaar op een klein eiland in de Caribbean woont? Ik kan nu nog geen antwoord geven op bovenstaande vragen.
Vrijheid heeft een prijs
De vakantie in Nederland vloog echter voorbij en wat heb ik ontzettend genoten van mijn tijd in Nederland. Tien dagen lang heb ik mij weer verlustigd aan Nederland, vrienden, familie en alle vegan snacks die ik op Bonaire moet missen. Het was fantastisch, maar tegelijkertijd verheugde ik ik mij ook op de rust en ruimte van Bonaire. Dat is denk ik het lot van iedereen die in het buitenland woont: je voelt je overal thuis, maar als je op de ene plek bent, mis je de andere alweer. Wat ik ook heb gemerkt is dat vrijheid altijd komt met een prijs. De prijs is het missen van mijn lieve familie en waanzinnige vrienden. Toch kies ik ervoor om zodanig vrij te zijn, maar het blijft een zoektocht naar balans tussen vrijheid en verbondenheid met je dierbaren. Het is mooi om te merken dat de afstand ook de band kan versterken en toch valt het afscheid nemen iedere keer weer zwaar. ‘Het went nooit hè?’ zegt mijn moeder. ‘Klopt mama’. Het afscheid went nooit en wordt iedere keer zelfs zwaarder. Gelukkig maar ook, bedacht ik mij later. Dit zegt namelijk alles over de goede band die we hebben.
Laatste nacht in stijl
Na tien geweldige dagen sloot ik mijn laatste nachtje op Nederlandse bodem in stijl af in het zeer smaakvolle Hilton Schiphol. Wat was dat een goed idee. Met de gekte op Schiphol, was het heerlijk om de rust op te zoeken in dit artistiek vormgegeven hotel. Onze kamer lag op de 11e verdieping en als een av-geek zat ik vastgeplakt aan het raam. Ik had een prachtig uitzicht op de landingsbaan en de F-pier.
‘s Avonds genoot ik nog van een heerlijke veganburger en een lekkere rode wijn in het fancy restaurant Bowery om vervolgens in de ochtend verwend te worden met een uitgebreid ontbijt.
Ik heb gemerkt dat het zeer prettig is om totaal relaxt aan te komen in de chaos op Schiphol. Met een tevreden glimlach sloot ik achteraan in de rij voor de security. Ik kwam trouwens alsnog ruim op tijd aan bij de gate voor de vlucht naar dushi Bonaire.
Home Sweet Home!
Inmiddels bezocht ik Nederland wederom in april 2023. Hoe heb ik het bezoek aan mijn thuisland dit keer ervaren? Je leest het in ’emigreren kun je leren | op vakantie naar je thuisland deel 2′.
Liefs Chantal
Kijk ook zeker eens op ons Instagramaccount Reisverslaafd.
*Deze blog is tot stand gekomen in samenwerking met Hilton Schiphol en bevat affiliatelinks
